سالمندان بی خویشاوند

کانادا چهارمین کشور دنیاست که بیشترین تعداد افراد مسن بدون خویشاوند را داراست

متاسفانه، کانادا یکی از کشورهایی است که بسیاری از افراد مسن در آن بدون خویشاوند هستند.

براساس مقاله‌ای به نام «بی‌خویشاوندی در سراسر جهان» که در سال ۲۰۱۸ در مجله مطالعات سالمندی آکسفورد منتشر شد، مشخص گردید که در آن سال حدود ۱۱ درصد از جمعیت ۵۵ ساله و بالاتر کانادا در سال ۲۰۱۱ هیچ همسر یا فرزند زنده‌ای نداشته‌اند.

کانادا در میان کشورهای بررسی شده در این مطالعه، دارای چهارمین درصد بالای افراد مسن بدون خویشاوند بود.

کشورهای ایرلند، سوئیس و هلند نسبت به کانادا دارای جمعیت بی‌خویشاوند بیشتری هستند.

بخشی از گروه رو به رشد از افراد مسن در کانادا که به آنها بی‌خویشاوند kinless گفته می‌شود، یعنی افرادی که خانواده نزدیکی ندارند تا با افزایش سن به آنها کمک کنند.

آنچه سالمندان بدون خویشاوند نیاز دارند

سالمندان بی خویشاوند به بیشترین چیزی که نیاز دارند مراقبت سلامت است. در کانادا شرکت هایی که انواع مراقبت مانند کمک در انجام امور روزانه، حمام، شستشوی لباسها و نظافت منزل، خرید، پخت و پز و مراقبت سلامت مانند کنترل فشار خون و قند خون و حتی پرستار 24 ساعته را به سالمندان ارائه می دهند وجود دارد مانند شرکت TangelaCare” “ ، اما به نظر می رسد که تعدادشان برای این جمعیت رو به رشد کافی نمی باشد.

این افراد برای سلامت روانشان هم نیاز به مراقبت و برقراری ارتباط با جوامعی که از نظر اجتماعی رضایت بخش هستند، دارند.

دلیل بی خویشاوندی چیست؟

چندین عامل جمعیت شناختی باعث افزایش بی خویشاوندی شده است که در این مقاله به برخی از آنها اشاره می کنیم:

1. پایین آمدن نرخ ازدواج
2. بالا رفتن نرخ طلاق
3. عدم فرزند آوری افراد متاهل
4. افزایش به اصطلاح طلاق خاکستری، پس از 50 سالگی
5. طول عمر طولانی تر از افراد خانواده

مطالعه‌ای روی بزرگسالان میانسال و مسن در کانادا نشان داد که آن‌هایی که شریک زندگی یا فرزند ندارند (این مطالعه شامل داده‌ای در مورد خواهر و برادر نبود) از سطح پایین‌تری از سلامت روانی و جسمی برخوردار بودند و سطوح بالاتری از تنهایی داشتند. احتمال کمتری داشت که در فعالیت‌هایی مانند ورزش، گروه‌های فرهنگی یا مذهبی، یا باشگاه‌های خدماتی شرکت کنند که همین مسئله سبب ایجاد افسردگی و انزوا در این افراد می شود.

راه های کنترل انزوا در سالمندان بی خویشاوند

این تصور که سالمند بی خویشاوند تنها و بی کس است درست نیست و باید این ذهنیت بین سالمندان بی خویشاوند از بین برود. امید به زندگی و تلاش برای حفظ سلامت در این افراد باید افزایش یابد. بسیاری از افراد مسن بی خویشاوند ارتباطات قوی با همسایگان، دوستان و ... برقرار می کنند تا جاییکه می توان آنها را مانند یک خانواده پنداشت. باید این افراد را به برقراری ارتباط با همسالان و توسعه ارتباطات خود تشویق کرد.